Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

Προτάσεις του Νίκου Δ. Καράμπελα, προέδρου του Ιδρύματος Ακτία Νικόπολις, προς την Επιτροπή Εορτασμού των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Πρέβεζας

Συμπληρώνονται, στις 21 Οκτωβρίου 2012, 100 χρόνια από την ημέρα που ο Τούρκος στρατιωτικός διοικητής φρουράς Πρεβέζης παρέδιδε, χωρίς γενική αιματοχυσία, την πόλη στον ελληνικό στρατό, μετά από ολιγόωρη μάχη στη Νικόπολη την προηγούμενη μέρα.
Η επέτειος αυτή, λόγω του ιδιαίτερα συμβολικού χαρακτήρα των 100 χρόνων, είναι επικίνδυνο να μας παρασύρει στη διοργάνωση πολλών, ρηχού και άνευ ουσίας περιεχομένου, εκδηλώσεων, που θα ξεχαστούν από την επόμενη κιόλας ημέρα. Αντίθετα, πρέπει η επέτειος να γίνει αφορμή ενδοσκόπησης· να σκεφθούμε, δηλαδή, και να μελετήσουμε και να αποφασίσουμε, με σύνεση, πού θέλουμε να οδηγήσουμε την πόλη μας κατά την επόμενη εκατονταετία.
Γνώμη μας είναι οι εκδηλώσεις μνήμης των γεγονότων του 1912 να διοργανωθούν στη διάρκεια μιας μακράς περιόδου, για παράδειγμα από τώρα και μέχρι το τέλος του 2012, ή ένα εξάμηνο πριν και ένα εξάμηνο μετά την επέτειο. Μπορούν να ενταχθούν στον γενικότερο εορτασμό ήδη προγραμματισμένες, από τον Δήμο ή άλλους φορείς, εκδηλώσεις και άλλες που θα προγραμματιστούν, χωρίς απαραίτητα να έχουν άμεση σχέση με την απελευθέρωση.
Άποψή μας είναι ότι για την 100ή επέτειο θα ήταν σκόπιμο ο Δήμος μας να αποφασίσει την υλοποίηση ενός μόνο σημαντικού έργου, το οποίο να συνδεθεί και ταυτιστεί με την επέτειο αυτή. Να μην αναλωθούμε σε γιορτές και πανηγύρεις που θα τις δούμε σίγουρα να διοργανώνονται από πάρα πολλούς δήμους και φορείς της νέας Ελλάδας.
Θα μπορούσαμε, ριζοσπαστικά, να προτείνουμε ότι για τον εορτασμό της επετείου –και την ταυτόχρονη απόδοση τιμής σε όλους όσοι συνέβαλαν με αυτοθυσία και αποφασιστικότητα στην ηρωική κατάληψη και απελευθέρωση της Πρέβεζας το 1912– θα ήταν αρκετή η έκδοση ενός μνημειώδους τόμου, που θα συμπεριελάμβανε κάθε γνωστό στοιχείο του ιστορικού γεγονότος, των στρατιωτικών επιχειρήσεων, των πολιτικών ενεργειών, των δηλώσεων και αντιδράσεων κάθε πλευράς, των δημοσιευμάτων της εποχής, των προσωπικών ενθυμήσεων προυχόντων και κατοίκων της πόλης, ντοκουμέντων, φωτογραφιών και άλλου εποπτικού υλικού. Η έκδοση θα έμενε παρακαταθήκη σε όλες τις επερχόμενες γενιές οι οποίες φυσιολογικά, λόγω της παρόδου του χρόνου, θα ξεχάσουν σταδιακά αυτό που εμείς φέτος θέλουμε να γιορτάσουμε. Το εγχείρημα αυτό είναι, νομίζω, πολύ αργά να ολοκληρωθεί μέχρι τον ερχόμενο Οκτώβριο, καθώς απαιτεί συνεργασία και συντονισμό ενός αριθμού επιστημόνων και ερευνητών. Μπορούμε, όμως, να σκεφθούμε την υλοποίησή του, ασχέτως της συμβολικής 100ής επετείου.
Προτείνουμε, με αφορμή τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της πόλης, να αποφασίσει ο Δήμος μας την ολοκλήρωση του κτηρίου Αθανασιάδη, επί των οδών Σαπουντζάκη, Ιωνίας και Λόρδου Βύρωνος, και την στέγαση σε αυτό του Μουσείου της Ιστορίας της Πρέβεζας, αφού πρώτα εκπονηθεί μουσειολογική μελέτη από ομάδα πανεπιστημιακών ή άλλων ειδικών, μετά από διαγωνισμό, που δεν θα κοστίσει στο Δήμο πολλά χρήματα. Μέρος των εκθεμάτων σαφώς θα αναφέρονται στα γεγονότα του 1912. Είναι σκόπιμο να ενταχθεί στα εκθέματα του μουσείου η προτεινόμενη δωρεά σκίτσων του Αλή Ντίνο μπέη, σε αίθουσα που θα φέρει το όνομά του, αφού αποτελούν –και αυτά αλλά και ο δημιουργός τους– μέρος της ιστορίας της πόλης. Αν πραγματικά θέλουμε να τιμήσουμε τα εκατοντάχρονα της ελευθερίας της Πρέβεζας, θα πρέπει ό,τι αποφασίσουμε να μην μείνει στα χαρτιά και στις ωραίες σκέψεις αλλά να υλοποιηθεί παντί τρόπω.
Εναρμονιζόμενοι στις ανάγκες της οικονομικής κρίσης που έχουμε οδηγηθεί, μπορούμε να σκεφθούμε τη διοργάνωση εκδηλώσεων που δεν θα κοστίσουν στο Δήμο μας ούτε ένα ευρώ, αλλά θα απαιτήσουν εθελοντισμό και καλή διάθεση. Στις χωρίς κόστος εκδηλώσεις θα προτείναμε ολιγόλεπτη εβδομαδιαία εκπομπή στο δημοτικό ραδιόφωνο –από τώρα και μέχρι, ίσως, την 21η Φεβρουαρίου 2013– με ανάγνωση κειμένων σχετικών με την εποχή εκείνη με περισσότερο ανθρώπινο περιεχόμενο παρά εξιστόρηση γεγονότων.
Θέτουμε, για το λόγο αυτό αλλά και για κάθε άλλη προτεινόμενη δράση, στη διάθεση των ερευνητών, των συλλόγων και άλλων οργανισμών το πλούσιο υλικό που κατέχει το Ίδρυμα Ακτία Νικόπολις σχετικό με τον 1ο Βαλκανικό Πόλεμο και την απελευθέρωση της Πρέβεζας και της Ηπείρου. Είναι, ίσως, άξιο λόγου να αναφέρω ότι το υλικό αυτό αξιοποιείται ήδη από μη ντόπιους οργανισμούς.
Νίκος Δ. Καράμπελας
11 Φεβρουαρίου 2012

Δεν υπάρχουν σχόλια: